न तौ खोट कलमा पढ़या म बाटै,
न तौ खोट मूरत पुजैया म बाटै,
उहै ओनकै मंदिर उहै ओनकै महजिद
इ देसवै परा रमखोदइया म बाटै।
अजोध्या म बहिगा रकत कै पनारा,
बना करबला आज कसमीर सारा,
निकारा गवा भाय अपने घरे से
सड़क पर परा हाय सिसकै बेचारा।
रकत की नदी मा बही जात नइया,
न सूझै किनारा न चेतै खेवइया,
खुदा के खुदाई कि इस्सर क माया
जहाँ लौ लखा बा सगर रमखोदइया।
दया और धरम रमखोदइया म बहिगे,
हया औ सरम रमखोदइया म बहिगे,
बनी बस भरम कै कथा औ कहानी
कि सच्चा करम रमखोदइया म बहिगे।
ओहर बइठ पंडित ओहर बइठ मुल्ला,
करें बेगुनाहन के खूने क कुल्ला,
बपौती बनी एनकै मंदिर औ मसजिद
बतावै ये दुनिया के पानी क बुल्ला।
करैं ये इसारा तौ इंसान नाचै,
कि मनई कि देही म सैतान नाचै,
चढ़ावै जौ एनके हुकुम पर चढ़ौती
तौ एनके मनाए से भगवान नाचै।
रहे दुख के साथी रहे सुख के संगी,
न खींचा न तानी न दंगा न दंगी,
उहै पैलगी औ उहै रमजोहारी
उमुल्ला के सिन्नी मिसिर के सोहारी।
नजर लागि गै तौ मियादीन झारैं,
कचन्नू क औघड़ सदुल्ला उतारैं,
सगै गोत परिवार बोलैं टिपोसी
मुला काम आवा थीं रान् परोसी।
कि मरनी और करनी वियाहे बराते,
सँभारा थीं इज्जत परोसी के नाते,
कि फगुई औ गुड़ई दसहरा देवारी
सलामत क नेवतैं रमेसर तेवारी।
नियामत क एक्का असद कै मियाना,
जनक के बियाहे रईसुल क गाना,
चलै बात तौ होइ चरचा अबै तक
कि गाने से रमजान परचा अबै तक।
कि भीड़े भताने औ नेवता हँकारी,
रहै सब क गउआँ क इज्जत पियारी,
कि काजे परोजे जथा जोग लागै
औ लछिमी नरायन कहे भोग लागै।
लियाकत क दहिना भगत कै बवैंया,
चलै हरसझा लाज राखै गोसइयाँ,
विसम्भर कि आलू म सौकत क आधा
न कौनौ फजीहत न कौनौ वियाधा।
ठनै रार तौ बात पंचै क मानै,
कि हिन्दू तुरुक केउ न पूँछे न जानै,
जहर रमखोदइया क घोरै इ मजहब
कि भाई क भाई से तोरै इ मजहब।
na tau khot kalma paDhaya ma batai,
na tau khot murat pujaiya ma batai,
uhai onakai mandir uhai onakai mahjid
i desavai para ramkhodaiya ma batai.
ajodhya ma bahiga rakat kai panara,
bana karabla aaj kasmir sara,
nikara gava bhaay apne ghare se
saDak par para haay sisakai bechara.
rakat ki nadi ma bahi jaat naiya,
na sujhai kinara na chetai khevaiya,
khuda ke khudai ki issar ka maya
jahan lau lakha ba sagar ramkhodaiya.
daya aur dharam ramkhodaiya ma bahige,
haya au saram ramkhodaiya ma bahige,
bani bas bharam kai katha au kahani
ki sachcha karam ramkhodaiya ma bahige.
ohar baith panDit ohar baith mulla,
karen begunahan ke khune ka kulla,
bapauti bani enakai mandir au masjid
batavai ye duniya ke pani ka bulla.
karain ye isara tau insaan nachai,
ki manii ki dehi ma saitan nachai,
chaDhavai jau enke hukum par chaDhauti
tau enke manaye se bhagvan nachai.
rahe dukh ke sathi rahe sukh ke sangi,
na khincha na tani na danga na dangi,
uhai pailagi au uhai ramjohari
umulla ke sinni misir ke sohari.
najar lagi gai tau miyadin jharain,
kachannu ka aughaD sadulla utarain,
sagai got parivar bolain tiposi
mula kaam aava theen raan parosi.
ki marni aur karni viyahe barate,
sanbhara theen ijjat parosi ke nate,
ki phagui au guDii dasahra devari
salamat ka nevatain ramesar tevari.
niyamat ka ekka asad kai miyana,
janak ke biyahe raisul ka gana,
chalai baat tau hoi charcha abai tak
ki gane se ramjan parcha abai tak.
ki bhiDe bhatane au nevata hankari,
rahai sab ka gauan ka ijjat piyari,
ki kaje paroje jatha jog lagai
au lachhimi narayan kahe bhog lagai.
liyakat ka dahina bhagat kai bavainya,
chalai harasjha laaj rakhai gosaiyan,
visambhar ki aalu ma saukat ka aadha
na kaunau phajihat na kaunau viyadha.
thanai raar tau baat panchai ka manai,
ki hindu turuk keu na punchhe na janai,
jahar ramkhodaiya ka ghorai i majhab
ki bhai ka bhai se torai i majhab.
na tau khot kalma paDhaya ma batai,
na tau khot murat pujaiya ma batai,
uhai onakai mandir uhai onakai mahjid
i desavai para ramkhodaiya ma batai.
ajodhya ma bahiga rakat kai panara,
bana karabla aaj kasmir sara,
nikara gava bhaay apne ghare se
saDak par para haay sisakai bechara.
rakat ki nadi ma bahi jaat naiya,
na sujhai kinara na chetai khevaiya,
khuda ke khudai ki issar ka maya
jahan lau lakha ba sagar ramkhodaiya.
daya aur dharam ramkhodaiya ma bahige,
haya au saram ramkhodaiya ma bahige,
bani bas bharam kai katha au kahani
ki sachcha karam ramkhodaiya ma bahige.
ohar baith panDit ohar baith mulla,
karen begunahan ke khune ka kulla,
bapauti bani enakai mandir au masjid
batavai ye duniya ke pani ka bulla.
karain ye isara tau insaan nachai,
ki manii ki dehi ma saitan nachai,
chaDhavai jau enke hukum par chaDhauti
tau enke manaye se bhagvan nachai.
rahe dukh ke sathi rahe sukh ke sangi,
na khincha na tani na danga na dangi,
uhai pailagi au uhai ramjohari
umulla ke sinni misir ke sohari.
najar lagi gai tau miyadin jharain,
kachannu ka aughaD sadulla utarain,
sagai got parivar bolain tiposi
mula kaam aava theen raan parosi.
ki marni aur karni viyahe barate,
sanbhara theen ijjat parosi ke nate,
ki phagui au guDii dasahra devari
salamat ka nevatain ramesar tevari.
niyamat ka ekka asad kai miyana,
janak ke biyahe raisul ka gana,
chalai baat tau hoi charcha abai tak
ki gane se ramjan parcha abai tak.
ki bhiDe bhatane au nevata hankari,
rahai sab ka gauan ka ijjat piyari,
ki kaje paroje jatha jog lagai
au lachhimi narayan kahe bhog lagai.
liyakat ka dahina bhagat kai bavainya,
chalai harasjha laaj rakhai gosaiyan,
visambhar ki aalu ma saukat ka aadha
na kaunau phajihat na kaunau viyadha.
thanai raar tau baat panchai ka manai,
ki hindu turuk keu na punchhe na janai,
jahar ramkhodaiya ka ghorai i majhab
ki bhai ka bhai se torai i majhab.
स्रोत :
पुस्तक : माटी औ महतारी (पृष्ठ 35)रचनाकार : आद्या प्रसाद 'उन्मत्त'
प्रकाशन : अवधी अकादमी
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
